Als je geïnteresseerd bent in een holistische zienswijze en energetische behandelmethoden, dan zal een ‘discussie’ van deze strekking je waarschijnlijk redelijk bekend voorkomen:
‘Ik heb niets met dat alternatieve, als je je been breekt ga je toch ook gewoon naar de dokter?’
‘Ja, natuurlijk, maar dat…’
‘Nou dan, zie je wel, niets waard al dat alternatieve gedoe’
Ik vond dit soort dingen altijd nogal frustrerend, tot ik eindelijk, na jaren, leerde hoe het in elkaar steekt. Je hebt hier te maken met een mooi voorbeeld van een stroman-argument. Dat is iets waar je op aangesproken of aangevallen wordt dat uit zijn verband gerukt is en/of niet ter zake doet, en dat je niet gezegd en ook niet bedoeld hebt.
Het wordt gebruikt om je de mond te snoeren en iemands gelijk te halen en kan ook gebruikt worden om je af te leiden van je doel als je ergens bezwaar tegen maakt of een grens stelt. Je wordt in de verdediging gedwongen met een ‘aanval is de beste verdediging’- techniek die elke vorm van open communicatie onmogelijk maakt. Waarschijnlijk denkt iemand dan in zwart-wit termen van ‘als jij (geheel of gedeeltelijk) gelijk hebt, dan voel ik me diep van binnen alsof ik dan automatisch ongelijk heb en dat is onacceptabel’ waardoor ze in de aanval gaan om dat gevoel niet te hoeven voelen, per se hun gelijk willen halen of uit zijn op macht.
Zodra je in het voorbeeld van de ‘discussie’ over alternatieve methoden vanuit een automatische reactie het enige voor de hand liggende antwoord geeft, krijg je geen enkele kans meer iets te zeggen of argumenten in te brengen. Dan wordt de discussie afgesloten of wordt hetzelfde argument steeds weer herhaald in andere bewoordingen, of wordt het antwoord dat je geeft tegen je gebruikt (je hebt ‘ja’ geantwoord, dan moet je niet ineens terug gaan krabbelen’). Verder is deze stelling bedoeld om te ‘bewijzen’ dat de enige mogelijke oplossing is om altijd naar de dokter te gaan en dat alternatieve methoden geen bestaansrecht hebben.
En natuurlijk ga je met een gebroken been naar de dokter. Geen enkel weldenkend mens zou dan als eerste naar een remedie of andere alternatieve methode grijpen. Daarom wordt dat argument ook gebruikt, daar kun je op geen enkele manier nee op antwoorden, wat het mogelijk maakt om je heel makkelijk verbaal klem te zetten en alles wat je verder in te brengen hebt opzij te schuiven als niet relevant.
Als we toch bezig zijn, laten we dan dat voorbeeld maar gewoon even gebruiken: een ‘alternatieve’ methode kan bij een gebroken been beslist nut hebben als de eerste dringende hulp verleend is en je met je been in het gips zit. Dan zou je kunnen gaan kijken of je zelf nog iets toe kunt voegen om je herstel te bespoedigen en/of je emotionele en energetische balans te verbeteren.
Je kunt bijvoorbeeld remedies, kruiden en/of andere methoden zoals Reiki of sound healing gebruiken om te doen wat je kan. Zolang je je niet gelijk gaat rondlopen met je gipsbeen of iets anders doet dat je herstel schaadt, kun je voor de rest alles proberen dat je aanspreekt. Klein detail: in een boek over sound healing las ik dat er onderzoek gedaan wordt naar het helen van gebroken botten met geluid, dus wie weet…
Laten we dan ook gelijk een ander standaard argument bekijken als we toch bezig zijn: ‘het is allemaal suggestie, het werkt niet maar zit tussen de oren, het is een placebo-effect’. Stel, mijn persoonlijke mening is van niet, maar stèl dat het zo werkt, wat zou daar dan mis mee zijn? Het bereikt z’n doel toch? Als het raar is, maar het werkt, dan is het dus niet raar.
De bedoeling van zo ongeveer alle ‘alternatieve’ methoden is, voorzover ik het zie, het op allerlei manieren stimuleren van het zelf-helend vermogen, en als dat lukt met suggestie, wat is daar dan fout aan? Je hoort trouwens ook regelmatig dat artsen in bepaalde situaties soms een placebo inzetten, en daarnaast wordt er in medisch onderzoek ook gebruik van gemaakt om een controlegroep te hebben. Soms heeft dat vreemd genoeg zelfs hetzelfde effect als het middel dat getest wordt 🙂
Zou ik dan moeten nalaten een energetische methode toe te passen omdat iemand anders een andere mening heeft, vindt dat het onzin is, of zich er ongemakkelijk bij voelt omdat ze het niet kennen? Omdat ze vinden dat het nep moet zijn omdat zij zich niet kunnen voorstellen dat het werkt? Of geleerd hebben dat ‘dat alternatieve gedoe’ nergens goed voor is?
Ik heb er eerlijk gezegd steeds meer een probleem mee als iemand me opdraagt wat ik ergens van moet vinden of me ‘probeert te beschermen’. Dat bepaal ik graag zelf, nadat ik zelf op onderzoek uit ben gegaan, het heb uitgeprobeerd en ondervonden, verschillende invalshoeken heb overwogen, mijn eigen fouten heb gemaakt en ervan geleerd heb :p.
‘Ondervinding is de beste leermeester’ is niet voor niets een gezegde, ook al wordt het vaak negatief gebruikt. Het werkt ook in positieve zin: iets dat je door eigen ervaring leert is veel waardevoller, blijft langer hangen en dringt dieper door dan iets dat je voorgeschoteld wordt zonder dat je het beleefd hebt.